Mijn leven speelde zich af tussen verschillende werelden, waar ik als jongetje talloze vragen stelde, gedreven door pure nieuwsgierigheid. "Als je iets wilt, moet je ervoor werken; als je er niet voor werkt, wil je het niet echt," waren enkele van de vele wijze woorden die in mijn geheugen gebeiteld staan als onverwoestbaar beton. Voor mij waren alle mensen in de kern hetzelfde, met slechts een ander smaakje of cultureel sausje eroverheen. Cultuur was altijd aanwezig; of het nu ging om muziek maken of eten.
“Het vermogen om vanuit het niets, íets te maken herinnert mij eraan dat we nooit echt weten wat we kunnen bereiken totdat we het proberen."
Toen ik merkte dat mijn studie bestuurskunde niet overeenkwam met mijn ambities, ging ik een andere weg. Ik ontdekte via het boek ‘Mastery’ van Robert Greene dat wat ik wilde bereiken een andere weg vereiste. Daaruit begreep ik namelijk dat je via je passie, hobby, talent, of welke andere bron dan ook, verschillende paden kunt bewandelen. Ik begon mezelf af te vragen: wie ben ik dan eigenlijk? Muziek, dat ben ik, en tegelijkertijd wil ik de wereld een stukje mooier maken. Die combinatie bracht me de inspiratie om me te storten in de evenementenwereld. Mijn motto werd: talent een podium bieden, ruimte creëren wanneer die er niet is en bereid zijn risico's te nemen.
Iedereen bewandelt zijn eigen pad en dat brengt creativiteit. Het proces van fouten maken en weer opstaan is de weg waarop we allemaal zijn opgegroeid. Dit is ook iets wat de Rotterdamse cultuur zo speciaal maakt: de kunst van het scheppen, de subtiele nuances, de verschillen tussen wijken en stijlen. Het vermogen om vanuit het niets, íets te maken. Door mensen die met vastberadenheid en creativiteit hun eigen identiteit vormgeven. Het herinnert mij eraan dat we nooit echt weten wat we kunnen bereiken totdat we het proberen.
In de woorden van Pippi Langkous: "Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan." Deze uitspraak weerspiegelt de Rotterdamse geest van avontuur en zelfvertrouwen, waarbij de uitdagingen van het onbekende worden omarmd, in plaats van geschuwd. Voor mij is dit een herinnering dat cultuur niet alleen belangrijk is, maar ook noodzakelijk voor groei, ontwikkeling en het ontdekken van het volledig potentieel.
