De behoefte om het zelf te doen ontstond bij mij al heel vroeg. Ben ik ergens niet tevreden over, dan verander ik het. Een concreet voorbeeld hiervan is toen ik als jongerenwerker ontdekte hoe moeilijk het was voor jongeren om een stageplek te vinden. Dit kwam omdat ze de taal van de werkgevers niet spraken. Ik moest daar wat mee en bedacht een plan, waarmee ik op pad ging. Tijdens mijn zoektocht maakte ik kennis met het SBAW, de voorganger van Cultuur Concreet. Ik voelde me direct op mijn gemak bij hen, maar voelde me ook gehoord en gezien. Ze herkenden mijn zorgen en hielpen me aan financiering, zodat ik mijn plannen om dit probleem op te lossen in de praktijk kon brengen. Terwijl ik mijn pad vervolgde, leerde ik dat het niet alleen gaat om het spreken van de juiste taal, maar vooral ook om kennis en netwerk. Niet iedereen heeft de kennis of het netwerk om ervoor te zorgen dat hetgeen dat ze te vertellen hebben ook wordt gehoord en gezien, en nog belangrijker, op waarde wordt ingeschat. Voor die mensen werk ik bij Cultuur Concreet.
“Alle verhalen verdienen een podium, hoe groot of klein ook.”
Achter elk initiatief zit een verhaal, en het maakt niet uit hoe uniek, er zijn altijd wel mensen die zich met dit verhaal kunnen identificeren en zich daarmee ook gehoord en gezien voelen. Ik geloof dat we allemaal een dergelijke behoefte hebben; alleen de manier waarop verschilt en de diversiteit daarin maakt ons werk voor mij persoonlijk het meest interessant. Kunst en cultuur zijn altijd onderdeel geweest van mijn leven. Van het volgen van Caribische danslessen, tot het bezoeken van musea, de bios of een Surinaams verjaardagsfeestje met live band. Het heeft gezorgd voor een sterkere connectie met mijn Surinaamse cultuur, maar me ook de gelegenheid geboden om kennis te maken met onze maatschappij vanuit verschillende perspectieven. Hierdoor beweeg ik me met een breed perspectief en een eigen identiteit binnen de maatschappij. Ik ben van mening dat er ruimte moet zijn voor ieders identiteit en perspectief op de maatschappij. Laten we de verschillen omarmen en leren van elkaar, zodat je met een open blik in het leven blijft staan. Als cultuurregisseur vind ik het daarom belangrijk dat elk verhaal bij ons een podium krijgt, hoe groot of klein ook.
Heb jij een idee? Neem dan zeker contact op, ook als je twijfelt of nog zoekende bent. Ik wil het horen!
