In een – ik was toen nog niet zo grijs – verleden verhuisde ik na wat omzwervingen terug Rotterdam. naar mijn heimat om mij als beeldend kunstenaar te vestigen in Rotterdam. Als beeldend kunstenaar leerde ik hoppend van atelier naar atelier de stad van Noord naar Zuid en van West naar Oost opnieuw kennen. Een rauwe stad die naar zoutwater rook en waar de ruïnes van een naar het westen vertrokken haven nooit ver weg waren.
"Nieuwe verhalen – perspectieven van de ander – verbreden je horizon."
Een geweldige tijd maar, achteraf bezien, wel in een klein kunstenaars wereldje. Toen wij niet langer van een boterham met pindakaas, slechte wijn, de liefde en kunst alleen konden leven – inmiddels moesten er ook luiers gekocht worden – vond ik in Vreewijk bij een baan bij het project "Monument in beweging". Daar zette ik me samen met bewoners en organisaties in om de groeiende diversiteit aan lokale cultuur in Vreewijk zichtbaar te maken.
Na dit project zouden er nog velen volgen. Eerst in Vreewijk, toen Feijenoord, nu in IJsselmonde en op heel Zuid. De grote gemene deler? Verhalen. Verhalen van de wijken, van mensen, van Rotterdammers. Een goed verteld verhaal maakt dat mensen weer naar elkaar gaan luisteren en contact maken. Nieuwe verhalen – perspectieven van de ander – verbreden je horizon.
Daarom vind je mij als cultuurregisseur het liefst zittend op een bankje. Klaar om een praatje te maken. Benieuwd wie ik nu weer zal ontmoeten; welk verhaal daar achter zit.
