Mijn naam is Ellen Schindler. Ik ben geboren in Duitsland, opgegroeid in het zuiden van het land en op 17-jarige leeftijd ben ik naar Rotterdam verhuisd voor een opleiding aan de Willem de Kooning Academie. De rauwheid van deze stad, de ‘can-do’ mentaliteit, met een groot hart voor cultuur in al haar vormen, dat is Rotterdam voor mij.
Ik ben opgeleid als designer, maar heb mij gespecialiseerd in het leiding geven aan ontwerpbureaus in de creatieve sector. Sinds 2018 ben ik partner | CEO bij De Zwarte Hond, een bureau voor architectuur, stedenbouw en strategie. De Zwarte hond heeft ongeveer 120 medewerkers en vestigingen in Groningen, Rotterdam en Keulen. Binnen het bureau ligt mijn focus met name op de cultuur van het bureau. Wie zijn wij als werkgever voor onze medewerkers, en hoe verhouden wij ons als ontwerpbureau tot de stad waarin wij zitten en de maatschappelijke vraagstukken waar we met z’n allen voor staan? Ik zet me elke dag in voor het mogelijk maken van ontwikkeling. Dit doe ik door de beste voorwaarden te creëren waarbinnen iedereen zich kan ontwikkelen binnen ons bureau, en daarbuiten. Zo draag ik bij aan wat wij gezamenlijk doen.
Deze denkwijze pas ik ook toe bij mijn jarenlange inzet voor het versterken van de cultuursector binnen en buiten Rotterdam. Dit doe ik als raadslid bij de Raad voor Cultuur, maar ook als initiator van het project Metro O1O. Dit laatste project is een graphic novel over de geschiedenis en de toekomst van Rotterdam, die vijf jaar lang kosteloos uitgedeeld wordt aan zo’n 8500 brugklassers op 62 scholen in Rotterdam. Het boek is een uitnodiging aan de jonge generatie om na te denken over de stad en daarover met elkaar in gesprek te gaan. Je hebt een stem, gebruik die!
Ik kijk ernaar uit om vanuit mijn werk als bestuurslid bij Cultuur Concreet een bijdrage te leveren aan het verbinden van cultuur, de stad en haar wijken, en de betrokkenheid van bewoners ten aanzien van cultuur te bevorderen. Want cultuur is wat ons bindt en waardoor we ons kunnen verhouden tot de samenleving waarin we leven.
