Rotterdam zei mij niets. Ik was er in een grijs verleden één keer eerder geweest. Bij een evenement op de Kop van Zuid; destijds een kaalgeslagen vlakte, met Hotel New York eenzaam op de uitkijk. Koud en winderig was het. Niet per se aantrekkelijk. Wel anders. Ik had er niets te zoeken.
Koud en winderig was Rotterdam begin 2018 nog steeds. En nu woonde ik er zomaar samen met een leuke man. Maar thuis voelde ik mij er helemaal niet en veel mensen kwam ik op straat niet tegen. Totdat de overbuurvrouw ons spontaan uitnodigde voor een expositie bij haar thuis. Een huis ingericht als een sprookje, vol intrigerende kunstwerken. Ik ontmoette er veel leuke nieuwe mensen en herinner me nog goed hoe opgelucht en blij ik was. Misschien ging het toch nog goedkomen met mij en Rotterdam…
"Cultuur dichtbij maakt dat je je thuis kunt voelen in je wijk.”
Cultuur dichtbij maakt dat je je thuis kunt voelen in je wijk. Kleinschalig aanbod waar je toevallig tegenaan loopt; muziek op het plein, een spoken word optreden in het buurtcafé, een uitnodiging voor kunst bij iemand thuis. Daar word je geraakt, daar heb je bijzondere ontmoetingen en leer je andere mensen kennen. In de intimiteit van het kleinschalige ga je het gesprek aan en verken je nieuwe mogelijkheden.
Ik gun dat alle Rotterdammers. Omdat cultuur in de wijk zoveel meer is! Omdat cultuur in de wijk de stad bij elkaar houdt.
